W życiu każdego matematyka przychodzi moment, kiedy czuje on potrzebę wyprowadzenia wzoru funkcji opisującej strukturę rozpadu przełamywanego opłatka. W tym roku moment ten dla członków Koła przypadł na dzień 19 grudnia. Tłumiąc w sobie tę straszliwą potrzebę przez dzień cały, z zainteresowaniem wysłuchaliśmy wykładu Piotrka Idzika na temat konstrukcji geometrycznych – po czym przystąpiliśmy do przygotowywania gruntu pod nasze matematyczne boje. Dla lepszej aury przenieśliśmy się nawet do pokoju doktorantów kołowych (których serdecznie pozdrawiamy) – kołowa kanapa tak się do nas przywiązała, że przyszła za nami. Z jedzeniem gotowym do pożarcia i świeżymi umysłami, rozpoczęliśmy szaleńcze łamanie opłatków (o których na szczęście pamiętały aż dwie osoby). Wszyscy szybko zapomnieli o prawdziwym celu naszego spotkania, miast tego angażując się w składanie sobie życzeń. Kiedy każdy miał już po dziesięciokroć zażyczone wesołe, zdrowe i bezpieczne Święta, zaczął się dla nas czas dyskusji na tematy wszelakie. Licznie przyniesione ciasta stanowiły doskonałą asystę (na szczęście – nie argument), do spółki z Michałowymi sałatkami.

Nasze dysputy można matematycznie opisać tak: Rozkład ulic w Bytomiu < rozkład ulic gdziekolwiek indziej, gdzie ?A < B? czytamy ?A jest jeszcze bardziej tragiczne niż B?. Kwestia, czy relacja ta jest relacją porządku, pozostaje nierozstrzygnięta.

W miłej atmosferze nasza liczebność poczęła maleć, aż w końcu – w godzinach poniekąd nocnych – każdy dotarł do domu, w czym – ponownie – duża zasługa naszego Administratora.

Zagadnienie funkcji pozostaje nierozstrzygnięte. Gdy w przyszłym roku będziecie zasiadać do świątecznego stołu, wiedzcie, że gdzieś tam kolejny biedny matematyk rwie sobie włosy z głowy w bezsilnej frustracji.

Z nieco spóźnionymi życzeniami Wesołych Świąt oraz wcale nie spóźnionymi Szczęśliwego Nowego Roku –

Mateusz Jurczyński